24 Eylül 2012 Pazartesi

takıntılı fotoğraf 2

öyle bakakaldım yine o fotoğrafa.
öylesine temizdi ki yüzü
öylesine iyiydi ki gözlerinden yansıyan...
oysa ki ne de çok yanlış görmüşlerdi o yüzü
ne de çok yıpratmışlardı...

başkalarının iyiliğini düşünürken
kendine öyle bir yabancılaşmıştı ki
kendinden korkar oldu insanlar için...
gözlerinde her daim gülümseme tuttu insanlar için
biraz derinine inince tüm o gülümsemesine rağmen
inceden akan göz yaşlarını görebilirsiniz.
tabi böyle bir yeteneğiniz varsa
yani hayatınızda kendinizden başka bir insanın
ne hissettiğine bakabildiyseniz görebilirsiniz ancak.
o da zor be....

bir önceki yazımda demiştim ya
ah keşke söyleyebilsem de resmini koyabilsem diye
evet bu akşam söyledim ve eminim koymak istesem müsade eder
ancak artık ben koymam o fotoğrafı.

istemem ki kendi boş düşüncelerinizle anlamlandırıp,
"bu mu lan" diyesiniz,
bir fotoğrafa bakarken hayatınızı soyutlayıp bakabileceğiniz zaman gelin söyleyin
ben de diyeyeyim ki işte bu fotoğraf (tabi müsadesini alıp)

haydi siz gidin canon ya da nikon alıp bin küsür teleye feysbuk fotosu cekin şuursuzca.
bense o fotoğrafın cekildiği aletin ne boyutta olduğuna bile bakmadan gülümseyeyim "O"na...


necati cay ver.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder