o kadar çok şey var ki sana söylemek istediğim. hatta bağıra çağıra söylemek... olmuyor be anasını satayım. hep vazgeçiyorum. boşver diyorum kendime. oysaki bilmen gerekir hepsini. tek tek tüm cümlelerimi duyman gerekiyor. ama olmuyor işte....
gereği yok diye düşünüyorum heralde. artık üzülmenden filan da korkmuyorum.
aslında konuşmak istediğim tek birşey var. ve şu cümleyle başlayacak;
"nerden nereye geldik..."
alsında bu bir çok şeyi anlatıyor. biliyorum cevap vermeyeceksin. susacaksın... kadehinden bir yudum alcaksın gözlerini uzak bir yere cevireceksin ve susacaksın...
konuşamazsın çünkü. konuşursan için sızlayacak biliyorsun. vücudunda bir sıcaklık hissedeceksin.
konuşmaya kalksan sesin titreyecek. beni susturmak isteyeceksin ama o anda içinden bir el durduracak seni...
neyse yaa nasıl olsa ne ben konuşacağım ne de sen dinlemek zorunda kalacaksın.
gerçi gözlerin zaten her zaman satır satır anlatmadı mı içindekileri dilin hep farklı davransa da...
aslında biz karsılıklı susalım seninle... bu daha güzel olurdu sanırım...
kimbilir belki birgün elimi uzatır ve omzuna dokunurum.. sen bana bakarsın bense HAYATIMa... susarız gözlerimizin içinde uzun uzun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder